Essenburgbunch meets Mickey Mouse: Flying home for christmas

10 maanden nadat we geboekt hadden mochten Sjaakie en ik eindelijk op vakantie om een weekje kerst te vieren met de beroemdste muis die deze aardbol kent.

De vakantiestress begon na een gezellige sinterklaasavond. Een belletje van mijn moeder. DAN ik heb bijna niks in mijn koffer en hij weegt meer dan 30 kilo hoe kan dat? Ik lachen natuurlijk. De weegschaal geeft namelijk aan in LBS (Amerikaanse ponden). Feitelijk woog de koffer net 15 kilo. Nu kon Sjaakie ook rustig slapen

We begonnen 's morgens om 7 uur, na een hele slechte nacht slaap was het dan eindelijk zo ver, het gaat beginnen. Snel onder de douche want zo komen oma Sjaakie en opa Wimpie mij ophalen. Wimpie brengt ons naar Schiphol. Voor het zover is eerst nog even eten en afscheid nemen van mijn 3 meiden. Heel dubbel ik heb super zin maar moet het wel ruim een week zonder ze doen.

Na het afscheid een soepele rit naar Schiphol. We namen ook afscheid van Wimpie en gingen inchecken. Dat was het enige van die dag wat niet soepel zou gaan. De vluchten stonden niet op volgorde in de computer en daardoor waren er geen labels voor de 2e vlucht. Na 15 minuten wachten aan de balie is het dan toch gelukt. Fijne vlucht
Werd ons gewenst door de stewardess. Ze was een klein dingetje vergeten. We mistte iets wat wel van pas zou kunnen komen, boardingpassen. Gelukkig was ik redelijk scherp en was het snel gefixed. Het grote wachten begon. Eerst op het vliegtuig. Alles verliep soepel en we vlogen op tijd. Ook de vlucht was soepel, maar 8 uur en een kwartier is wel lang. Gelukkig staat mijn tablet vol met House of Cards. Ik heb 7 afleveringen kunnen kijken, go Frank Underwood. Voor degene die de serie niet kennen en houden van Amerikaanse politiek en intrige, ga dat zien.

Na het landen in Washington het gebruikelijke feest der Amerikaanse controles. Douane, vervolgens een check of je geen kaas of gekke koeienziekte meebrengt en tenslotte mag je je uitkleden want ze willen alles van je weten ook op je lijf. Het is voor de greater Good en het gaat zeer snel. Weten jullie waar het toen tijd voor was? HAMBURGERS EN COLA, want we zijn in Amerika.

Sommige van jullie weten dat ik walg van vliegtuig eten. Ik eet dat echt niet, maar dan slaat honger wel toe. Nadat ik een liter cola en 400 gram vlees naar binnen heb gewerkt kunnen we de 2e vlucht in. Deze duurt maar ruim anderhalf uur maar de vermoeidheid slaat toe. Cool is wel dat je voor 2 dollar WIFI hebt op een binnenlandse vlucht. Het werkt suboptimaal maar ik kan wel facebooken op 10 km hoogte en dat doe ik dan ook.

Sjaakie probeert te slapen en ik kijk nog een aflevering van Franklin and Bash en geniet van het uitzicht. Overal lampjes. Kwart over 7 plaatselijke tijd (voor ons kwart over 1) landen we. I know the drill. Ik ga op auto jacht en de verkooppraatjes van Alamo van mij afslaan. "Néé ik hoef geen auto voor 23 personen, en een Corvette heb ik ook niet nodig." Sjaakie gaat op de uitkijk voor de koffers. Deze truc kan ik iedereen aanraden. Toen wij na 15 minuten naar buiten liepen moest iedereen nog zijn auto regelen. Hier stond nu een rij van zeker 25 minuten.

We kozen een Dodge. Koffers achterin en toen de laatste etappe.
Een sleutel regelen van ons appartement en eerste boodschappen doen. 2 dingen vielen op. 1. Het huisje waar we de sleutel moeten halen is nu een stuk verder weg. 2. We reden 120 kilometer per uur maar werden met gemak ingehaald door een enorme vrachtwagen. Hij denderde letterlijk langs ons heen.

De code voor ons huisje (om de sleutel uit het kluisje te halen) en de boodschappen waren zo binnen. Om half 10 plaatselijke tijd was alles geregeld, stapten we onder de douche en vielen als een blok in slaap.

Maar ja de jetlag maakt dat ik dit verhaal om half 5 zit te typen :-) Vandaag gaat het echt beginnen.

Tot het volgende spannende verhaal van Sjaakie en Danny op zoek naar de kerstige muis.